VOKABELN: GRIECHISCH/ALT-

Antikes Griechenland: Tempel in Athen

A

αγαθος, η, ον                                               gut, tüchtigτο αγαλμα, ατος                                           die Kostbarkeit, das Kleinod
αγαπαω                                                       1. jmd. lieben
                                                                      2. mit etw. Zufrieden sein
ο αγγελος                                                     der Bote
αγγελλω απαγγελλω                                  melden, berichten

ηγγειλα
παραγγελλω                                                ankündigen, befehlen
η αγορα                                                        1. die Versammlung
                                                                     2. der Versammlungsplatz, Markt
απαγορευω                                                 (versagen:)
                                                                     1. verbieten, untersagen
                                                                     2. bei etw. Versagen, 
                                                                     (wegen Erschöpfung) aufhören
προαγορευω                                               1. im voraus sagen (auch: weissagen)
                                                                     2. öffentlich bekanntmachen
κατηγορεω (τινος)                                        jmd. anklagen
ο αγρος der Acker, das Feld
αγριος, α, ον wild, roh
αγω 1.                                                          führen, treiben
Fut. αξω Aor. ηγαγον 2. (eigtl. das Heer führen:) ziehen, marschieren
αναγω hinaufführen
αναγομαι (hinauffahren auf hoher See:)
(<> καταγομαι ) in See stechen, abfahren
απαγω wegführen
εισαγω hineinführen; spez. jmd. vor Gericht bringen, anklagen
εξαγω 1. herausführen
2. (eigtl. das Heer hinausführen:)
επαγω herbeiführen
καταγω                                                          1. hinabführen
                                                                      2. zurückführen
καταγομαι landen
(<> αναγομαι)
προσαγω heranführen
συναγω zusammenführen, versammeln
ο αγων, ωνος 1. der Wettkampf
2. der Prozess
αγωνιζομαι 1. kämpfen
2. prozessieren
ο αδελφος der Bruder
αδω singen, etw. besingen
η ωδη das Lied, die Ode
το αθλον 1. der Wettkampf
2. der Kampfpreis
αθλιος, α, ον mühselig, unglücklich
αθροος, α, ον versammelt, dichtgedrängt
αθροιζω sammeln, versammeln
η αιδως, δους 1. die Scheu, Scham
2. die Ehrfurcht, Achtung
αιδεομαι Scheu bzw. Ehrfurcht empfinden
το αιμα, ατος das Blut
ο επαινος das Lob
επαινεω loben
παραινεω (jmd. Aufmunternd zureden:) jmd. raten
αιρεω nehmen; ergreifen, fangen
αιρεομαι 1. sich etw. Nehmen; 2. wählen
αναιρεω                                                        1. aufnehmen, aufheben
                                                                       2. (eigtl. das Los aufheben, aus der Urne oder vom
                                                                      Boden:)
                                                                      weissagen
                                                                      3. (aufheben = beseitigen:)
                                                                      zerstören, töten
αφαιρεω                                                       wegnehmen
διαιρεω                                                         (auseinandernehmen:)
                                                                      1. teilen
                                                                      2. niederreissen, abbrechen, zerstören
εξαιρεω                                                         herausnehmenκαθαιρεω niederreissen, abbrechen, zerstören
προαιρεομαι vorziehen
αιρω hochheben
Aor. ηρα
επαιρω aufrichten, erheben
επαιρομαι Pass. sich gehoben fühlen, überheblich werden
αισθανομαι bemerken, wahrnehmen 
Aor. ησθομην
Pf. ησθημαι
αισχρος, α, ον 1. (ästhetisch unschön:) hässlich
(<> καλος) 2. (moralisch unschön:) schändlich, niederträchtig, 
                                                                            gemein
η αισχυνη 1. die Scham
2. die Schande
αισχυνομαι (τινα) sich schämen, sich scheuen (vor jmd.)
Aor. ησχυνθην
αιτεω fordern, bitten
η αιτια 1. die Schuld, Ursache
2. die Beschuldigung
αιτιος, α, ον (τινος) schuld an etw., Urheber von etw.
αιτιαομαι beschuldigen
η αιχμη die Lanze
ακολουθεω folgen
ακουω hören
Pf. ακηκοα
η ακοη 1. das Gehör
2. (was man hört:)
das Gerücht, die Überlieferung
υπακουω gehorchen
υπηκοος, ον (hörig:)
untergeben, abhängig
ακριβης, ες genau, sorgfältig
ακρος, α, ον 1. spitz
2. äusserst, höchst
αλισκομαι 1. gefangen werden
2. (eines Unrechts) überführt werden 
ο αιχμαλωτος der Kriegsgefangene
αναλισκω verbrauchen, vergeuden
αναλοω
αλλος, η, ο ein anderer 
αλλοτριος, α, ον anderen gehörig, fremd
αλληλων  Gen. einander
Dat. -οις, -αις, -οις
Akk. -ους, -ας, -α
απαλλαττω 1. entfernen
  2. befreien (z. B. φοβου von Furcht)
απαλλαττομαι 1. sich entfernen, sich davonmachen
2. sich freimachen von etw.
ο αλς, αλος das Salz
η αλς, αλος das Meer
αμαρτανω 1. etw. verfehlen, danebentreffen
διαμαρτανω 2. (sich verfehlen:) sündigen, etw. falsch machen
ημαρτον
η αμαρτια der Fehler
το αμαρτημα, ατος
αμειβομαι erwidern
αμεινων, ον tüchtiger, besser, tapferer
-ονος
η αμιλλα, ης der Wettkampf
αμυνω 1. (τινα) abwehren
2. (τινι) helfen
αμυνομαι (τινα) sich wehren, sich (gegen jmd.) verteidigen 
η αναγκη 1. der Zwang, die Notwendigkeit
2. die Not
αναγκαζω zwingen
αναγκαιος, α, ον 1. zwingend, notwendig
2. verwandt
ο ανεμος der Wind
ο ανηρ, ανδρος 1. der Mann
2. der Mensch 
ανδρειος, α, ον mannhaft, tapfer
η ανδρεια die Tapferkeit
ο ανθρωπος der Mensch
ανθρωπειος, α, ον menschlich
ανθρωπινος, η, ον
αντιος, α ον entgegen; Subst. der Gegner
εναντιοσ, α, ον
εναντιοομαι sich widersetzen
απανταω begegnen
αξιοσ, α, ον wert, würdig
αξιοω 1. jmd. für würdig halten 
(z. B. Eines Amts oder einer Auszeichnung)
2. (etw. Für angemessen halten:)
fordern, bitten 
η απατη die Täuschung, der Betrug 
απαταω täuschen, betrügen 
εξαπαταω
απειλεω drohen
απτομαι (τινος) anfassen, berühren
συναπτω verknüpfen, zusammenfügen
σ. μαχην Krieg beginnen
ο αργυρος das Silber, das Geld
το αργυριον  
αρεσκω                                                              gefallenηρεσα
αριστος, η, ον der tüchtigste, beste, tapferste
   αγαθος (Superl. zu αγαθος)
η αρετη (Bestform, von Personen und Sachen:)
die Tüchtigkeit, Tugend, Tapferkeit
ο αριθμος die Zahl
αριστερος, α, ον link(s)
αρκεω stark genug sein (εις τι, επι τι)
αρμοττω/αρμοζω zusammenfügen
αρμοζω
το αρμα, ατος der Wagen 
                                                                           (ein zweirädriger niedriger Streit- oder        
                                                                           Rennwagen)
αρπαζω rauben
αρρην, εν männlich
αρσην, εν, -ενος
αρχω (τινος) (der erste sein:)
1. anfangen
2. herrschen
ηρξα
υπαρχω 1. anfangen
2. (von Anfang an da sein:)
vorhanden sein, zur Verfügung stehen
η αρχη 1. der Anfang
2. die Herrschaft, das Amt
αρχαιος, α, ον alt, ehemalig
ο αρχων, χοντος der Herrscher, Beamte, Vorgesetzte
ασκεω 1. üben
2. ausüben 
ασπαζομαι jmd. begrüssen
η ασπις, ιδος der Schild
το αστρον der Stern, das Gestirn
το αστυ, αστεως die Stadt, Hauptstadt 
ο αστος der Städter, Bürger
η αυλη der Hof
αυξω und 1. vermehren, vergrössern
αυξανω 2. stärken
3. verherrlichen, rühmen
αυτος, η, ο (selbst u. s. w.)
αυτοματος, ον  aus eigenem Antrieb, von selbst
ο αυχην, αυχενος der Nacken, Hals
αχθομαι bedrückt, ärgerlich, unzufrieden sein
ηχθεσθην

αγαθος, η, ον gut, tüchtig

το αγαλμα, ατος die Kostbarkeit, das Kleinod

αγαπαω 1. jmd. lieben

2. mit etw. Zufrieden sein

ο αγγελος der Bote

αγγελλω απαγγελλω melden, berichten

ηγγειλα

παραγγελλω ankündigen, befehlen

η αγορα 1. die Versammlung

2. der Versammlungsplatz, Markt

απαγορευω (versagen:)

1. verbieten, untersagen

2. bei etw. Versagen, 

(wegen Erschöpfung) aufhören

προαγορευω 1. im voraus sagen (auch: weissagen)

2. öffentlich bekanntmachen

κατηγορεω (τινος) jmd. anklagen

ο αγρος der Acker, das Feld

αγριος, α, ον wild, roh

αγω 1. führen, treiben

Fut. αξω Aor. ηγαγον 2. (eigtl. das Heer führen:) ziehen, marschieren

αναγω hinaufführen

αναγομαι (hinauffahren auf hoher See:)

(<> καταγομαι ) in See stechen, abfahren

απαγω wegführen

εισαγω hineinführen; spez. jmd. vor Gericht bringen, anklagen

εξαγω 1. herausführen

2. (eigtl. das Heer hinausführen:)

επαγω herbeiführen

καταγω 1. hinabführen

2. zurückführen

καταγομαι landen

(<> αναγομαι)

προσαγω heranführen

συναγω zusammenführen, versammeln

ο αγων, ωνος 1. der Wettkampf

2. der Prozess

αγωνιζομαι 1. kämpfen

2. prozessieren

ο αδελφος der Bruder

αδω singen, etw. besingen

η ωδη das Lied, die Ode

το αθλον 1. der Wettkampf

2. der Kampfpreis

αθλιος, α, ον mühselig, unglücklich

αθροος, α, ον versammelt, dichtgedrängt

αθροιζω sammeln, versammeln

η αιδως, δους 1. die Scheu, Scham

2. die Ehrfurcht, Achtung

αιδεομαι Scheu bzw. Ehrfurcht empfinden

το αιμα, ατος das Blut

ο επαινος das Lob

επαινεω loben

παραινεω (jmd. Aufmunternd zureden:) jmd. raten

αιρεω nehmen; ergreifen, fangen

αιρεομαι 1. sich etw. Nehmen; 2. wählen

αναιρεω 1. aufnehmen, aufheben

2. (eigtl. Das Los aufheben, a. d. Urne oder v. Boden:)
                                                                      weissagen
                                                                      3. (aufheben = beseitigen:)
                                                                      zerstören, töten
αφαιρεω wegnehmen

διαιρεω (auseinandernehmen:)
                                                                      1. teilen
                                                                      2. niederreissen, abbrechen, zerstören

εξαιρεω herausnehmen

καθαιρεω niederreissen, abbrechen, zerstören

προαιρεομαι vorziehen

αιρω hochheben

Aor. ηρα

επαιρω aufrichten, erheben

επαιρομαι Pass. sich gehoben fühlen, überheblich werden

αισθανομαι bemerken, wahrnehmen 

Aor. ησθομην

Pf. ησθημαι

αισχρος, α, ον 1. (ästhetisch unschön:) 
                                                                      hässlich

(<> καλος)                                                   2. (moralisch unschön:) schändlich, niederträchtig,                  
                                                                     gemein

η αισχυνη 1. die Scham

2. die Schande

αισχυνομαι (τινα) sich schämen, sich scheuen (vor jmd.)

Aor. ησχυνθην

αιτεω fordern, bitten

η αιτια 1. die Schuld, Ursache

2. die Beschuldigung

αιτιος, α, ον (τινος) schuld an etw., Urheber von etw.

αιτιαομαι beschuldigen

η αιχμη die Lanze

ακολουθεω folgen

ακουω hören

Pf. ακηκοα

η ακοη 1. das Gehör

2. (was man hört:)

das Gerücht, die Überlieferung

υπακουω gehorchen

υπηκοος, ον (hörig:)

untergeben, abhängig

ακριβης, ες genau, sorgfältig

ακρος, α, ον 1. spitz

2. äusserst, höchst

αλισκομαι 1. gefangen werden

2. (eines Unrechts) überführt werden 

ο αιχμαλωτος der Kriegsgefangene

αναλισκω verbrauchen, vergeuden

αναλοω

αλλος, η, ο ein anderer 

αλλοτριος, α, ον anderen gehörig, fremd

αλληλων  Gen. einander

Dat. -οις, -αις, -οις

Akk. -ους, -ας, -α

απαλλαττω 1. entfernen

2. befreien (z. B. φοβου von Furcht)

απαλλαττομαι 1. sich entfernen, sich davonmachen

2. sich freimachen von etw.

ο αλς, αλος das Salz

η αλς, αλος das Meer

αμαρτανω 1. etw. verfehlen, danebentreffen

διαμαρτανω 2. (sich verfehlen:) sündigen, etw. falsch machen

ημαρτον

η αμαρτια der Fehler

το αμαρτημα, ατος

αμειβομαι erwidern

αμεινων, ον tüchtiger, besser, tapferer

-ονος

η αμιλλα, ης der Wettkampf

αμυνω 1. (τινα) abwehren

2. (τινι) helfen

αμυνομαι (τινα) sich wehren, sich (gegen jmd.) verteidigen 

η αναγκη 1. der Zwang, die Notwendigkeit

2. die Not

αναγκαζω zwingen

αναγκαιος, α, ον 1. zwingend, notwendig

2. verwandt

ο ανεμος der Wind

ο ανηρ, ανδρος 1. der Mann

2. der Mensch 

ανδρειος, α, ον mannhaft, tapfer

η ανδρεια die Tapferkeit

ο ανθρωπος der Mensch

ανθρωπειος, α, ον menschlich

ανθρωπινος, η, ον

αντιος, α ον entgegen; Subst. der Gegner

εναντιοσ, α, ον

εναντιοομαι sich widersetzen

απανταω begegnen

αξιος, α, ον wert, würdig

αξιοω 1. jmd. für würdig halten 

(z. B. Eines Amts oder einer Auszeichnung)

2. (etw. Für angemessen halten:)

fordern, bitten 

η απατη die Täuschung, der Betrug 

απαταω täuschen, betrügen 

εξαπαταω

απειλεω drohen

απτομαι (τινος) anfassen, berühren

συναπτω verknüpfen, zusammenfügen

σ. μαχην Krieg beginnen

ο αργυρος das Silber, das Geld

το αργυριον

αρεσκω gefallen

ηρεσα

αριστος, η, ον der tüchtigste, beste, tapferste

   αγαθος                                                       (Superl. zu αγαθος)

η αρετη (Bestform, von Personen und Sachen:)

die                                                                Tüchtigkeit, Tugend, Tapferkeit

ο αριθμος die Zahl

αριστερος, α, ον link(s)

αρκεω stark genug sein (εις τι, επι τι)

αρμοττω/αρμοζω zusammenfügen

αρμοζω

το αρμα, ατος der Wagen (ein zweirädriger niedriger Streit- oder 
                                                                      Rennwagen)

αρπαζω rauben

αρρην, εν männlich

αρσην, εν, -ενος

αρχω (τινος) (der erste sein:)

1. anfangen

2. herrschen

ηρξα

υπαρχω 1. anfangen

2. (von Anfang an da sein:)

vorhanden sein, zur Verfügung stehen

η αρχη 1. der Anfang

2. die Herrschaft, das Amt

αρχαιος, α, ον alt, ehemalig

ο αρχων, χοντος der Herrscher, Beamte, Vorgesetzte

ασκεω 1. üben

2. ausüben 

ασπαζομαι jmd. begrüssen

η ασπις, ιδος der Schild

το αστρον der Stern, das Gestirn

το αστυ, αστεως die Stadt, Hauptstadt 

ο αστος der Städter, Bürger

η αυλη der Hof

αυξω und 1. vermehren, vergrössern

αυξανω 2. stärken

3. verherrlichen, rühmen

αυτος, η, ο (selbst u. s. w.)

αυτοματος, ον aus eigenem Antrieb, von selbst

ο αυχην, αυχενος der Nacken, Hals

αχθομαι bedrückt, ärgerlich, unzufrieden sein

ηχθεσθην

B

βαινω                                                          gehen
αποβαινω und                                           weggehen; spez. absteigen, landen
εκβαινω
αποβαινει (καλως) und                             es geht gut aus
εκβαινει (καλωσ)
εισβαινω und                                             hineingehen; spez. an Bord gehen 
εμβαινω
επιβαινω                                                    betreten, besteigen
καταβαινω                                                 herabsteigen
προβαινω                                                  vorrücken, fortschreiten
το προβατον                                              das Kleinvieh (Schaf, Ziege)
συμβαινει                                                   (es kommt zusammen:)
                                                                  es ereignet sich
υπερβαινω                                                überschreiten
βαδιζω                                                       gehen 
το βαθοσ, ουσ                                           1. die Tiefe;
                                                                   2. die Höhe 
βαθυσ, εια, υ                                              1. tief
                                                                   2. hoch
βαλλω                                                        1. werfen
2. treffen
                                                                    Aor. εβαλον
                                                                    Pf. βεβληκα
διαβαλλω (Zerwürfnis stiften:) verleumden
εκβαλλω hinauswerfen; spez. vertreiben, verbannen
εμβαλλω 1. hineinwerfen  
2. (das Heer hineinwerfen:)
                                                                    einfallen (in ein Gebiet)
επιβαλλω 1. draufwerfen, jmd. etw. auferlegen
                                                                    2. (eigtl. sich auf etwas werfen:)
καταβαλλω hinabwerfen, niederwerfen
μεταβαλλω 1. ändern; 2. sich ändern
η μεταβολη die Veränderung
περιβαλλω etw. um etw. herumlegen
συμβαλλω 1. zusammenwerfen
2. zusammenstellen, vergleichen
υπερβαλλω (darüber hinaus werfen:)
1. übertreffen;
2. übertreiben
το βελοσ, λουσ (Waffe zum Werfen, spez.:) der Pfeil
βαρβαροσ, ον nichtgriechisch, der Barbar 
(unverständlich sprechend)
βαρυσ, βαρεια, βαρυ schwer
ο βασιλευσ, βασιλεωσ der König, Herrscher
βασιλευω König sein
η βασιλεια das Königtum
βασιλικοσ, η, ον königlich
βεβαιοσ, η, ον feststehend, fest, zuverlässig
βεβαιοω 1. befestigen; 2. bestätigen
βελτιων, βελτιον, Gen. ονοσ besser
βελτιστοσ, η, ον der beste
η βια 1. die Gewalt
2. die Gewalttat, der Frevel
βιαζομαι zwingen, erzwingen
βιαοσ, α, ον gewalttätig
ο βιοσ das Leben
βλαπτω schädigen
εβλαψα
βλεπω blicken, sehen
βοαω rufen, schreien
η βοη der Ruf, Schrei
ο βορεασ, εου 1. der Nordwind
2. der Norden
η βουλη 1. der Rat
2. der Plan, die Absicht
3. der Rat
βουλευω 1. raten, beraten
2. Mitglied des Rats sein
βουλευομαι sich beraten (mit andern oder mit sich selbst)
εβουλευσαμην ich beschloss
επιβουλευω (τινι) einen Anschlag planen (auf jmd. oder etw.),
gegen jmd. intrigieren
συμβουλευω (τινι) (jmd.) raten
βουλομαι wollen
ο βουλομενος                                            jeder beliebige
ο η βους, βοος                                          das Rind, die Kuh
βραδυς, εια, υ langsam
βραχυς, εια, υ kurz
ο βωμος                                                     der Altar

Γ

γαμεω γυναικα                                      eine Frau heiraten
γαμεομαι ανδρι                                      einen Mann heiraten
ο γαμος                                                      die Hochzeit, Ehe
η γαστηρ, γαστρος                                der Bauch
γελαω                                                      lachen
Aor. εγελασα
ο γελωσ, ωτος                                      das Gelächter
γελοιοσ, α, ον                                              alt
το γενοσ, γενουσ                                      das Geschlecht, die Gattung
η γενεα                                                      das Geschlecht, die Abstammung
γενναω                                                     1. (Kinder) zeugen
                                                                 2. erzeugen, hervorbringen
γενναιος, α, ον                                         1. adlig
                                                                 2. tüchtig
                                                                 3. echt, unverfälscht
συγγενης, ες                                              verwandt
ο γονευς, εως                                          der Vater; Pl. die Eltern
οι προγονοι                                              die Vorfahren
γιγνομαι                                                     1. werden, entstehen
Aor. εγενομην                                          oft: ich war
                                                                  2. (mit Ortsangabe) wohin kommen
εγγιγνομαι                                                 (in etw.) entstehen, eingepflanzt sein
εκγιγνομαι                                                 (aus etw. heraus) entstehen;
                                                                  spez. abstammen (von...)
ο εκγονος                                                 der Nachkomme
επιγιγνομαι                                               1. (zu etw. hinzu) entstehen
                                                                 2. darauffolgen 
παραγιγνομαι und                                    1. dazu kommen
προσγιγνομαι                                           2. dabei sein
περιγιγνομαι                                             1. überlegen sein
                                                                  2. übrig sein, etw. überleben
ο γερων, γεροντος                                   der alte Mann, Greis
γεραιος, α, ον                                           alt
το γηρας, ρως                                         das Alter 
το γερας, ρως                                         (das Vorrecht des Alters:)
                                                                1. die Würde, Ehre
                                                                2. das Ehrengeschenk
γευομαι (τινος)                                        kosten, essen (von etw.)
η γη, γης und                                           die Erde, das Land
η γαια
γλυκυσ, εια, υ                                              süss
η γλωττα od.                                              1. die Zunge
γλωσσα, ης                                               2. die Sprache
η γνωμη                                                     1. der Verstand, die Einsicht
                                                                   2. die Gesinnung, Meinung
γιγνωσκω                                                  1. (Kenntnis bekommen:) erkennen,
                                                                  erfahren, einsehen
                                                                   2. (Kenntnis haben:) kennen, wissen
                                                                   3. beschliessen
αναγιγνωσκω 1. wiedererkennen;
2. lesen
αγνοεω nicht kennen, nicht wissen
το γονυ, γονατος das Knie
γραφω 1. schreiben; 2. malen
η γραφη die Schrift; spez. die Anklageschrift
το γραμμα, ατος                                       der Buchstabe, die Schrift
Pl. τα γραμματα, ατων                              die Literatur, die Wissenschaften
γυμνος, η, ον                                              1. nackt, leicht bekleidet
                                                                     2. unbewaffnet
γυμναζω                                                     üben, trainieren
η γυνη, γυναικος                                         die Frau

Δ

ο δαιμων, μονος 1. die Gottheit
2. das Schicksal
δαιμονιος, α, ον                                          1. göttlich, wunderbar, merkwürdig
                                                                     2. (von einem δαιμων geschlagen:)
                                                                     unselig
ευδαιμων, ον                                               1. glücklich
                                                                     2. wohlhabend
η ευδαιμονια                                                 
δακνω
το δακρυ, υος und
το δακρυον
δακρυω
δειδω, meist Perf.: δεδοικα od. δεδια
δεινος, η, ον                                                 furchtbar, gewaltig, tüchtig
το δεοσ, δεους                                            die Furcht
δειλος, η, ον 1. furchtsam, feig
2. elend
δεικνυμι                                                        zeigen
 Aor. εδειξα
αποδεικνυμι                                                 1. vorzeigen, vorweisen
                                                                      2. beweisen (apodikt. = von schlagender Beweiskraft)
επιδεικνυμι                                                    vorzeigen, vorweisen; 
                                                                       spez. etw. zur Schau stellen
το παραδειγμα, ατος                                    das Beispiel, Vorbild
η δικη                                                             (die Weisung; verwandt mit dicere)
                                                                       1. das Recht 
                                                                       2. der Rechtsstreit, Prozess
                                                                       3. die Strafe
δικαζω                                                           richten, entscheiden
ο δικαστης, του                                             der Richter
δικαιος, α, ον                                                gerecht
η δικαιοσυνη                                                 die Gerechtigkeit
δικαιοω                                                          etw. für recht halten, fordern
αδικος, ον                                                     ungerecht
αδικεω (τινα)                                                 ich tue (jmd.) unrecht, kränke jmd.
η αδικια                                                          das Unrecht
το δειπνον                                                     die Mahlzeit
το δενδρον                                                    der Baum
δεξιος, α, ον                                                  rechts
η δεξια                                                           1. die rechte Hand
                                                                       2. der Handschlag, das Versprechen
δεομαι (τινος)                                                1. etw. brauchen, nötig haben
Fut. δεησομαι                                                2. jmd. bitten
Aor. εδεηθην                                                 
προσδεομαι                                                  1. noch dazu brauchen, n. d. nötig haben
                                                                        2. noch dazu bitten
δει                                                                   es ist nötig, erforderlich
ενδεης, ες                                                      1. (von Personen:) bedürftig
                                                                        2. (von Sachen:) dürftig, mangelhaft
η ενδεια                                                          der Mangel
δευτερος, α, ον                                              (eigtl. zurückbleibend hinter dem ersten:)
                                                                        der zweite
το δερμα, ατος                                               die Haut
ο δεσποτης, του                                            der Herr, Herrscher, Despot
δεχομαι                                                          1. etw. annehmen
Fut. δεξομαι                                                   2. jmd. aufnehmen (als Gast)
Aor. εδεξαμην                                                
ενδεχομαι                                                       etw. hinnehmen, zulassen
προσδεχομαι                                                 1. etw. annehmen; 2. erwarten
προσδοκαω                                                   erwarten
υποδεχομαι                                                    1. jmd. empfangen (freundlich oder feindlich)
                                                                        2. etw. auf sich nehmen, übernehmen
δεω                                                                 binden
Aor. εδησα                                                                                            
Perf. Pass. δεδεμαι
ο δεσμος                                                        das Band, die Fessel
δηλος, η, ον                                                   offenbar, klar
αδηλος, ον                                                     unbekannt, ungewiss
δηλοω                                                            klar machen, zeigen
ο δημος                                                          1. die Gemeinde, Heimatgemeinde
                                                                        2. das Volk (als politische Einheit; <> εθνος)
δημοσιος, α, ον                                              offiziell, staatlich
adv. δημοσια                                                  im Namen des Staates, offiziell, auf Staatskosten
η διαιτα, ης                                                      1. (wie man lebt:)
                                                                        die Lebensweise
                                                                        2. (wovon man lebt:)
                                                                        der Lebensunterhalt
διδασκω                                                         lehren

<>
ο διδασκαλος                                                 der Lehrer
διδωμι                                                             geben
αποδιδωμι                                                      1. (Geliehenes) zurückgeben, 
                                                                         (eine Schuld) bezahlen,
                                                                         (ein Versprechen) erfüllen
                                                                         2. etw. übergeben
εκδιδωμι                                                         ausliefern, preisgeben
παραδιδωμι                                                   übergeben, überlassen
προδιδωμι                                                     preisgeben, verraten
το δωρον und                                                Geschenk
η δωρεα                                                          
δωρεομαι                                                       schenken
διψηω                                                             Durst haben
διωκω                                                             1. verfolgen
<>                                                                    2. verklagen
δοκεω                                                             1. meinen; 2. scheinen
Aor. εδοξα                                                      
δοκει                                                                es scheint gut, man beschliesst
Aor. εδοξε                                                      
Pf. δεδοκται                                                    es ist beschlossen 
η δοξα                                                             1. (was man meint:)
                                                                         die Meinung ("die subjektive Annahme")
                                                                         (Ggs.: ...)    
                                                                         2. (was andere von einem meinen:) 
                                                                         der Ruf; (spez.:) der gute Ruf, Ruhm                                                                                                                                                      
δοξαζω                                                           meinen                                        
δοκιμαζω                                                        1. prüfen, 2. billigen 
                                                                         (vgl. Dokimasie: Prüfung des Gehalts an    
                                                                         Edelmetall) 
ευδοκιμεω                                                       in gutem Ruf stehen, angesehen sein  
ο δολοσ                                                          die List, der Betrug
το δορυ, δορατοσ                                          1. der Balken; 2. der Speer 
ο δουλοσ                                                        der Sklave 
δουλευω                                                                                                               
η δουλεια
δουλοω
δραω
ο δρομοσ
εδραμον Aor. 
<>
αποδιδρασκω
Aor. απεδραν
δυναμαι
Fut. δυνησομαι
Aor. εδυνηθην
η δυναμισ, μεως
δυνατος, η, ον
αδυνατοσ, ον
ενδυομαι
Aor. ενεδυν 

 
Ε

ε- 
το εαρ            
 Gen. εαρος od. ηρος                                der Frühling
εαω                                                             lassen:
 Fut. εασω Aor. ειασα                               1. zulassen
                                                                    2. in Ruhe lassen
εγειρω                                                        wecken
καθεζομαι                                                   sich setzen
καθημαι                                                       sitzen
ιζω und                                                       1. setzen; 2. sich setzen
καθιζω                          
ιδρυω                                                          (hinsetzen:)
                                                                    erreichen, gründen, bauen
εθελω od. θελω                                        wollen
 Fut. εθελησω
 Aor. ηθελησα
το εθνος, νους                                           1. das Volk (blutsmässige und kulturelle Einheit)
                                                                    2. die (soziale) Klasse (Stand...)
το εθος, εθους                                           die Gewohnheit, Sitte
εθιζω                                                          gewöhnen
Perf. Med./Pass. ειθισμαι
ειωθα Perf.                                                 gewohnt sein, pflegen
το ηθος, ηθους                                          1. die Gewohnheit; 2. der Charakter
το ειδος, δους und                                     1. die Gestalt, das Aussehen
η ιδεα                                                           2. das Urbild, die Idee


Ν

ο ναος                                                           der Tempel 
η ναυς, νεως                                                 das Schiff
ο ναυτης, του                                                 der Seemann
νεκρος, α, ον                                                 tot; Subst. der Leichnam
νεμω                                                              1. zuteilen
Aor. ενειμα                                                    2. (Weideland zuteilen:)
                                                                       (das Vieh) weiden lassen
ο νομος                                                         (Ordnung, die jedem das Richtige zukommen lässt:)
                                                                       1. der Brauch, die Sitte
                                                                       2. das Gesetz
νομιζω                                                           1. etw. als verbindlich anerkennen
                                                                       2. glauben, für etw. haltenνομιμος, (η,) ον                                             dem Gesetz gemäss, rechtlich
νεος, α, ον                                                     jung, neu
η νησος                                                          die Insel
η νικη                                                              der Sieg
νικαω                                                             siegen, besiegen
η νοσος                                                         die Krankheit, das Übel
ο νους, νου                                                    der Sinn, Verstand
νοεω                                                              1. wahrnehmen, verstehen
                                                                       2. denken
διανοεομαι                                                    (sich durch den Sinn gehen lassen:)
Aor. διενοηθην                                              1. denken, bedenken
                                                                       2. gedenken, beabsichtigenη διανοια       
                                                                       1. das Denken, die Gesinnung
                                                                       2. der Gedanke, die Absichtεννοεω (im Sinn haben:)
                                                                       1. denken, bedenken
                                                                       2. gedenken, beabsichtigenκατανοεω                                                      wahrnehmen, verstehen
ευνους, ουν                                                   wohlgesinnt, wohlwollend
η ευνοια                                                         das Wohlwollen
η νυξ, νυκτος                                                 die Nacht
το νωτον der Rücken


Ξ

ξενοσ, η, ον
ξενιοσ, α, ον
το ξυλον

Ο

ο ογκος                                                          1. die Last, Masse                                                                                                                                         2. die Würde
η οδος                                                            der Gang, Weg
η εξοδος                                                         1. der Ausgang                                                                                                                                               2. der Auszug, Ausmarsch

η περιοδος                                                     der Umgang, Umfang

ανοιγω                                                            öffnen

ο οικοσ η οικια                                               das Haus, Wohnhaus

οικαδε                                                             nach Hause

οικειοσ, α, ον                                                  (zum Hause gehörig:)

                                                                        1. verwandt

                                                                        2. eigen, eigentümlich

ο οικετησ, του                                                 Hausgenosse, Sklave

οικεω                                                              wohnen, bewohnen

η αποικια                                                        die Kolonie (Auswanderer-Siedlung)

οικοδομεω                                                    (Häuser) bauen

ο οινος                                                             der Wein

οιομαι οιμαι                                                      glauben, meinen

(Aor.) ωηθην                                                    

οιχομαι                                                             1. fortgehen

                                                                          2. fort sein

(Fut.) οιχησομαι         

οκνεω                                                               zögern, besorgt sein

Π

το παθος, θους                                            (was ohne eigenes Zutun an einem geschieht:)

το παθημα, ατος                                          das Erlebnis; spez. Leiden, Missgeschick

πασχω                                                         unter einer Einwirkung stehen, etw. erleiden

ο παις, παιδος                                             1. das Kind; 2. der Sklave

το παιδιον                                                   das kleine Kind

η παιδεια                                                    die Erziehung, Bildung

παιδευω                                                      erziehen, bilden

παλαι adv.                                                   längst, ehemals

παλαιος, α, ον                                             alt

η παρθενος                                                 die Jungfrau

πας, πασα, παν,                                         1. all, ganz; 2. jeder

Gen. παντος

απασ, απασα, απαν                                   1. jeder

                                                                      2. insgesamt, ganz und gar

οι συμπαντες, των                                       alle zusammen

παντοιος, α, ον                                            allerlei

παντη adv.                                                   überall

παντως adv.                                                gänzlich

πανυ

ο πατηρ, πατρος

πατριος, α, ον

πατρωος, α, ον

η πατρις, ιδος

παυω

παυoμαι

αναπαθομαι

το πεδιον

πεζοσ, η, ον

ο πεζοσ, η, ον

ο πους, ποδος

εκποδων

εμποδων

το ανδραποδον

η τραπεζα

πειθω                                                                1. überreden

Fut. πεισω                                                        2. überzeugen

Aor. επεισα

πειθομαι

αναπειθω

απειθεω

η πιστις, τεως

πιστος, η, ον

πιστευω

απιστοσ, ον

απιστεω

πεινηω

η πειρα

πειραομαι

απειρος, ον

εμπειρος, ον

η εμπειρια

πεμπω

(Aor.) επεμψα

(Aor. Pass.) επεμφθην

αποπεμπω

μεταπεμπομαι (τινα)

πενης,

(Gen.) πενητος

ο πονος

πονεω

πονερος, α, ον

περα περαν

περαινω

απειρος, ον

ο πορος

απορος, ον

απορεω

η απορια

ευπορος, ον

πορευομαι

ποριζομαι

περιττος περισσος, η, ον

η πετρα

η πηγη

πιεζω

πιμπλημι

(Aor. Pass.) επλησθην

το πληθος, θους

πληρης, ες

πληροω

πινω

(Aor.) επιον

το ποτον

πιπτω

εισπιπτω

εκπιπτω

εμπιπτω

επιπιπτω

προσπιπτω (τινα τινι)

συμπιπτω

ευπετης, ες

πλαναομαι

η πλευρα το πλευρον

πλεω

το πλοιον

ο πλουσ, πλου

η πληγη

πληττω

(Aor. Pass.) επληγην

εκπληττομαι (τι)

ο ολεθρος                                                     1. die Vernichtung

                                                                     2. der Verlust

απολλυμι                                                      1. vernichten

                                                                     2. verlieren

απολλυμαι                                                    1. vernichtet werden, zugrunde gehen

                                                                     2. verloren gehen

ολιγος, η, ον                                                  wenig, klein

η ολιγαρχια                                                  (die Herrschaft der Wenigen:)

                                                                     die Oligarchie

ολοσ, η, ον                                                    ganz

ο ομιλος                                                        die Menge, Schar, das Durcheinander

ομιλεω (τινι)                                                  1. mit jmd. zusammensein (auch: προσ τινα)

                                                                     2. sich mit etw. beschäftigen

η ομιλια                                                        das Zusammensein

ομνυμι                                                          schwören, beschwören

(Aor.) ωμοσα

ομοιος ομοιος, α, ον                                  1. gleich

                                                                     2. ähnlich

ομου                                                             zugleich, zusammen

ομολογεω                                                     übereinstimmen, zustimmen

η ομολογια                                                   die Übereinstimmung, die Zustimmung

ο ονειρος το οναρ, ονειρατος                       der Traum

το ονομα, ατος                                              der Name (auch Ruf)

ονομαζω                                                        nennen, benennen

οξυς, εια, υ                                                    1. scharf, spitz

                                                                     2. heftig

το οπλον                                                                         die Waffe

ο οπλιτης, του                                              der Schwerbewaffnete, Hoplit

οραω                                                           sehen

καθοραω                                                                       1. von oben heruntersehen

                                                                    2. bemerken, wahrnehmen

ο εφορος                                                     der Aufseher, Ephor

φρουρεω                                                     (eigtl.: sich vorsehen:)

                                                                    Wache halten

η οργη                                                         der Zorn

οργιζομαι (τινι)                                            zornig werden (über etw.) 

ορεγομαι                                                     (sich nach etw. strecken:)

                                                                    nach etw. greifen, verlangen

ορθος, η, ον                                                 1. aufrecht

                                                                    2. richtig

κατορθοω                                                    etw. richtig ausführen,  

                                                                    glücklich zu Ende führen,

                                                                    Glück haben

ορκος                                                           der Eid

ορμαω                                                          1. antreiben

                                                                     2. (eigtl. das Heer antreiben:)

                                                                     aufbrechen

ορμαομαι                                                      aufbrechen, losstürmen

ο η ορνισ, ιθος                                              der Vogel

το οροσ, ους                                                 der Berg

ο ορος                                                           1. die Grenze

                                                                     2. (begriffliche Abgrenzung:)

                                                                      die Begriffsbestimmung, Definition

οριζω                                                             1. begrenzen

                                                                      2. bestimmen, festsetzen

οσιος, α, ον                                                    (nach göttl. und natürl. Recht geboten:)

το οστεον οστουν                                           der Knochen

ο ουρανος                                                      der Himmel

το οuς, ωτος                                                   das Ohr

οφειλω                                                           schulden, sollen

ο οχλος                                                           1. die Menschenmasse

                                                                       2. die Belästigung

η οψις, οψεως                                             1. das Sehen

                                                                      2. (was man sieht:) 

                                                                      der Anblick

οψομαι Fut. (Bed. Akt.) zu οραω

το ομμα, ατος                                                1. das Auge

ο οφθαλμος                                                  2. das Gesicht

το προσωπον                                               das Gesicht

υποπτευω                                                     (eigtl. von unten her anblicken, vgl. suspicari:)

                                                                       argwöhnen, vermuten

Π

το παθοσ, θους                                       (was ohne eigenes Zutun an einem geschieht:)
το παθημα, ατος                                       das Erlebnis; spez. Leiden, Missgeschick
πασχω unter einer                                    Einwirkung stehen, etw. erleiden
ο παισ, παιδος                                            1. das Kind; 2. der Sklave
το παιδιον                                               das kleine Kind
η παιδεια                                                       die Erziehung, Bildung
παιδευω                                                       erziehen, bilden
παλαι adv.                                               längst, ehemals
παλαιοσ, α, ον                                       alt
η παρθενος                                               die Jungfrau
πας, πασα, παν,                                       1. all, ganz; 2. jeder
Gen. παντος
απας, απασα, απαν                               1. jeder
                                                              2. insgesamt, ganz und gar
οι συμπαντες, των                                       alle zusammen
παντοιος, α, ον                                       allerlei
παντη adv.                                               überall
παντως adv.                                               gänzlich
πανυ                                                       gänzlich, durchaus


ο πατηρ, πατρος                                         der Vater
πατριος, α, ον                                              1. dem Vater gehörig
πατρωος, α, ον                                           2. ererbt, herkömmlich, traditionell
η πατρις, ιδος                                               das Vaterland
παυω                                                          (etw. Zum Aufhören bringen:)
                                                                   beendigen
παυoμαι                                                       aufhören
αναπαυομαι                                               ausruhen, sich erholen
το πεδιον                                                    die Ebene
πεζος, η, ον                                               zu Land, zu Fuss
ο πους, ποδος                                         der Fuss
εκποδων                                                  aus dem Weg
εμποδων im Wege, hinderlich
το ανδραποδον (Beute mit Menschenfüssen:)
der Sklave
η τραπεζα der Tisch
πειθω 1. überreden
Fut. πεισω 2. überzeugen
Aor. επεισα
πειθομαι 1. (sich überreden lassen:) gehorchen
2. (sich überzeugen lassen:) jmd. vertrauen
αναπειθω 1. überreden, überzeugen
2. von etwas anderem überzeugen, umstimmen
απειθεω nicht gehorchen
η πιστις, τεως die Treue, das Vertrauen
πιστος, η, ον vertrauenswürdig, treu
πιστευω vertrauen
απιστοσ, ον 1. nicht vertrauenswürdig
2. (nicht vertrauend:)
a) misstrauisch; b) ungehorsam
απιστεω 1. nicht trauen
2. nicht gehorchen
πεινηω hungern
η πειρα der Versuch, die Probe
πειραομαι versuchen, erproben
απειρος, ον unerfahren
εμπειρος, ον erfahren
η εμπειρια die Erfahrung
πεμπω 1. (wohin) schicken
(Aor.) επεμψα 2. begleiten
(Aor. Pass.) επεμφθην
αποπεμπω abschicken, wegschicken
μεταπεμπομαι (τινα) nach jmd. Schicken, jmd. kommen lassen
πενης, arm
(Gen.) πενητος
ο πονος die Arbeit, Mühe, Strapaze
πονεω arbeiten, bearbeiten
πονερος, α, ον (ursprl. was Mühe und Scherereien macht:)
schlecht
1. (sachlich schlecht:)
schlecht im Stande, untauglich
2. (moralisch schlecht:)
niederträchtig
περα oder περαν 1. drüben, jenseits
2. nach drüben, hinüber
περαινω vollenden
απειρος, ον unbegrenzt, unendlich
ο πορος die Furt, der Weg
απορος, ον (ohne Ausweg:)
1. (von Sachen:)
unwegsam, schwierig
2. (von Personen:)
ratlos
απορεω ratlos sein
η απορια 1. die Ratlosigkeit
2. der Mangel
ευπορος, ον 1. (von Sachen:)
gut gangbar, bequem
2. (von Personen:)
a) gewandt
b) wohlhabend
πορευομαι reisen, marschieren
ποριζομαι sich etw. verschaffen
περιττος περισσος, η, ον 1. übermässig, aussergewöhnlich
2. überflüssig
η πετρα der Fels, Stein
η πηγη die Quelle
πιεζω bedrücken, bedrängen
πιμπλημι füllen
(Aor. Pass.) επλησθην
το πληθος, θους die Menge
πληρης, ες voll
πληροω füllen
πινω trinken
(Aor.) επιον
το ποτον der Trank
πιπτω fallen
εισπιπτω

65
εκπιπτω
εμπιπτω
επιπιπτω
προσπιπτω (τινα τινι)
συμπιπτω
ευπετησ, εσ
πλαναομαι
η πλευρα το πλευρον
πλεω
το πλοιον
ο πλουσ, πλου
η πληγη
πληττω
(Aor. Pass.) επληγην
εκπληττομαι (τι)

...

Σ
η σαρξ
σαφησ, εσ
σεβομαι (τινα)
σεμνοσ, η, ον (β!)
η σεληνη
το σημειον
σημαινω
ασθενησ, εσ
η ασθενεια
η σιγη
σιγαω
ο σιδηροσ
ο σιτοσ το σιτιον
το σκελοσ, λουσ
σκεπτομαι επισκεπτομαι
σκοπεω επισκοπεω
ο σκοποσ
το σκευοσ, ουσ
τα σκευη, ων
κατασκευαζω παρασκευαζω
παρασκευαυομαι (οπωσ)
η παρασκευη
η σκηνη
σκληροσ, α, ον
το σκοτοσ, τουσ
σοφοσ, η, ον
η σοφια
σπειρω
το σπερμα, ατοσ
σπευδω
η σπουδη
σπουδαζω (τι)
σπουδαιοσ, α, ον
Wurzel: στα- (ιστημι)
αποστελλω
επιστελλω
η επιστολη
ο στολοσ
στερεω αποστερεω
ο στεφανοσ
το στομα, ατοσ
ο στρατοσ
στρατευω στρατευομαι
η στρατεια
ο στρατηγοσ
το στρατοπεδον
στρατοπεδευομαι
στρεφω αναστρεφω
(Aor. Pass.) εστραφην
συχνοσ, η, ον
σφαλλομαι
(Aor.) εσφαλην
ασφαλησ, εσ
η ασφαλεια
σχιζω
σωζω διασωζω
(Aor.) εσωσα
(Aor. Pass.) εσωθην 
ο σωτηρ, ηροσ
η σωτηρια
το σωμα, ατοσ

Τ
το ταλαντον
η τολμα
τολμαω
η ταξισ, ταξεωσ
ταττω διαταττω
επιταττω
προσταττω
ατακτοσ, ον
ταραττω
η ταραχη
το ταχοσ, χουσ 
ταχυσ, εια, υ
ταχα
θαττων θασσων
τεινω
τεταμαι
εκτεινω
το τειχοσ, χουσ
το τεκμηριον
το τελοσ, λουσ
το τελοσ 
τελειοσ τελεοσ, α, ον
τελεω αποτελεω επιτελεω
ετελεσα
διατελεω
η τελευτη
τελευταιοσ, α, ον
τελευταω
παντελωσ
τεμνω
ετμητην
το τερασ, ατοσ

Υ
η υβρισ, υβρεωσ
υβριζω
υγιαινω
υγροσ, α, ον
το υδωρ, υδατοσ
ο υιοσ υοσ
η υλη
ο υπνοσ
το ενυπνιον
υστεροσ, α, ον
υστερον (Adv.) 
υψηλοσ, η, ον

φ
φαινω
(φαινω φανω εφηνα)
φαινομαι
(φαινομαι φανουμαι / φανησομαι εφανην)
αποφαινω
αποφαινομαι γνωμην
φανεροσ, α, ον
αφανησ εσ
αφανιζω
η προφασισ, σεωσ
το φωσ, φωτοσ
το φαρμακον
φασκω φημι
(Inf.) φαναι
(Fut.) φησω
(Aor.) εφησα
ου φημι
η φωνη
φαυλοσ, η, ον
φειδομαι
φερω φορεω
φερομαι
αναφερω
διαφερω (τινοσ)
διαφερει
διαφερομαι (τινι)
η διαφορα
διαφοροσ, ον
εισφερω
εκφερω
επιφερω προσφερω
προσφερομαι
συμφερει
η συμφορα
φευγω
Aor. εφυγον
αποφευγω
διαφευγω
η φυγη
φυγασ, αδοσ
φθανω (τινα Part.)
Aor. εφθην / εφθασα
φθεγγομαι
φθειρω διαφθειρω
Pf. Pass. εφθαρμαι
Aor. Pass. εφθαρην
φθινω
ο φθονοσ
φθονεω
αφθονοσ
φιλοσ, η, ον
φιλεω
η φιλια
φιλιοσ, α, ον
ο φοβοσ
φοβεομαι
Aor. εφοβηθην
φοβεροσ, α, ον
φοιταω
ο φονοσ
φονευω
φρονεω
καταφρονεω
το φρονημα, ατοσ
φρονιμοσ, ον
φροντιζω (τινοσ)
αφρων, ον
Gen. ονοσ
σωφρονεω
ευφραινω
φραζω
ο φυλαξ, ακοσ
φυλαττω φυλασσω
φυλαττομαι φυλασσομαι (τι)
φυω 
φυομαι
Aor. εφυν
Perf. πεφυκα 
η φυσισ, φυσεωσ
φυτευω
η φυλη der Stamm (auch: Verw.bezirk)


Χ
χαλεπος, η, ον 1. schwierig
                                                                        2. unangenehm, lästig
ο χαλκος das Erz, die Bronze
η χαρις, ιτος                                                   1. (woran man sich freut:)
a) die Gefälligkeit
b) die Schönheit, der Reiz, der Charme
2. (die Äusserung der Freude:)
der Dank
χαιρω sich freuen
 Aor. εχαρην
χαριζομαι sich gefällig erweisen, jemandem nachgeben
ο χειμων, ωνος 1. der Winter
2. der Sturm
η χειρ, χειρος 1. die Hand
2. (die Handvoll Leute:) die Schar
επιχειρεω (Hand anlegen:)
1. jmd. angreifen
2. etw. unternehmen, versuchen
χειροομαι (in seine Hand bringen:) 
überwältigen
χειρων, ον                              geringer, minder
Gen. ονοσ
ο χοροσ 1. der (mit Gesang verbundene) Tanz
2. der Chor
χρη es ist nötig, man muss
χρηομαι (τινι) etw. gebrauchen
SF: χρηομαι χρησομαι εχρησαμην κεχρημαι
η χρεια 1. das Bedürfnis
2. der Gebrauch, Nutzen
χρηζω (nötig haben:)
1. brauchen
2. wünschen, fordern
το χρημα, ατοσ (das Brauchbare:)
die Sache



χειροομαι (in seine Hand bringen:)
überwältigen
χειρων, ον geringer, minder
Gen. ονοσ
ο χοροσ 1. der (mit Gesang verbundene) Tanz
2. der Chor
χρη es ist nötig, man muss
χρηομαι (τινι) etw. gebrauchen
η χρεια 1. das Bedürfnis
2. der Gebrauch, Nutzen
χρηζω (nötig haben:)
1. brauchen
2. wünschen, fordern
το χρημα, ατοσ die Sache
τα χρηματα, ατων das Geld, der Besitz
παραχρημα (Adv.) (gleich bei der betreffenden Sache:)
auf der Stelle, sofort
χρηστοσ, η, ον / 1. brauchbar
χρησιμοσ, η, ον 2. (von Menschen: die man brauchen kann:)
tüchtig, anständig
ο χρονοσ die Zeit
ο χρυσοσ 1. das Gold; 2. das Geld
το χρυσιον
χρυσουσ, η, ουν golden
η χωρα 1. der Ort, Platz
ο χωροσ 2. das Land
το χωριον 1. der Ort, Platz
2. spez. der befestigte Ort, das Kastell
χωρεω (Platz machen:)
gehen (vorwärts oder rückwärts)
αναχωρεω zurückweichen
προσχωρεω herangehen, sich nähern
συγχωρεω (τινι) (mit jmd. in einer Sache zusammengehen:)
1. mit jmd. etw. vereinbaren
2. jmd. etw. zugestehen, erlauben
χωρισ 1. adv. getrennt
2. Präp. beim Gen.
χωριζω trennen

Ψ
ψεγω tadeln 
το ψευδοσ, δουσ die Lüge, Täuschung
ψευδομαι 1. Med. lügen
Aor. εψευσθην 2. Pass. (durch die Umstände Irregeführt werden:)
sich täuschen
η ψηφοσ

ψιλοσ, η, ον
η ψυχη
ψυχροσ, α, ον

Ω
ωθεω
Aor. εωσα
απωθεω
ο ωμοσ
η ωρα
η ωφελεια od. ωφελια
ωφελεω (τινα)
ωφελιμοσ, ον